Sztuki walki – podstawowy podział według schematów
Sztuki walki bardzo często są błędnie utożsamiane ze sportami walki i systemami walki. Jednak stuki walki to po prostu sposoby walki wręcz, niekiedy nawet z użyciem białej broni. Ich podstawą jest trening, który uczy samokontroli, samoobrony, znacznie poprawia wydolność organizmu oraz obniża poziom lęku czy strachu. Co warto wiedzieć o sztukach walki? Tego dowiecie się z dalszej części tekstu.
Granice, które trudno wyznaczyć
Jednak zaznaczyć należy, że klasyfikacja rodzajów walk i przypisania ich do konkretnych kategorii jest punktem spornym ze względu na płynna granicę między tymi kategoriami. Nie da się ukryć, że przede wszystkim rozgraniczającą różne kategorie cechą jest cel treningu konkretnego rodzaju walki. Priorytetem w sztukach walki jest rozwój osobowościowy i duchowy. Wyjaśnić jednak należy jeszcze, że systemy walki zaś to formy stworzone dla potrzeb współczesnych armii, które nastawione są na skuteczną i jednocześnie szybka eliminację wroga. Płynność granicy mamy tutaj jeszcze jedną – dotyczy ona przechodzenia niektórych sztuk walki w strefę sportów walki.
Nie da się ukryć, że sporą część wiedzy, jaką świat zachodu zdobywał na temat sztuk walki, bazowała głównie na kinematografii i tworzyła niestety nieprawdziwy obraz, sugerując, że sztuki walki to domena krajów azjatyckich. Dlatego w tym momencie zaznaczyć należy, że od zarania dziejów ludzie na całym świecie uczyli się różnych metod samoobrony przed przeciwnikami i działania te prowadzone były bez użycia broni. Dlatego, co nie ulega wątpliwości, aktualnie na całym świecie istnieje dziś wiele sztuk walki, które są aktywnie trenowane i nieustannie rozwijane.
Poza tym wspomnieć należy, że samo nazewnictwo, czyli termin „sztuki walki”, został przetłumaczony w 1920: „sztuka/umiejętność zachowań militarnych”. Definicja ta została więc przetłumaczona bezpośrednio z chińskiego określenia wushu, a dosłownie, „sztuka walki”, oznaczająca wszystkie sposoby chińskich walk.
Informacje ogólne o sztukach walki
Przede wszystkim trzeba wiedzieć to, że istnieje wiele sztuk walki, które nauczają fizycznego pokonania przeciwnika w bezpośrednim starciu (w tym bez broni dalekiego zasięgu – broni palnej). Większość wschodnich stuk walki opiera się an tym, by zadbać nie tylko o rozwój fizyczny, ale skupić się na przygotowaniu psychicznym i duchowym.
Ponadto warto wiedzieć, że sztuki walki mogą składać się z następujących elementów, takich jak uderzenia pięścią lub łokciem, kopnięcia, chwyty, duszenia, rzuty, dźwignie oraz walki bronią białą.
Współczesny podział sztuk walki według schematów:
– „stójka”/”parter” – ten podział dzieli systemy walki na oparte w większości technik na walce stojącej. Zaliczamy do nich an przykład aikido, taekwondo, czy karate. Ale także do tego podziału zaliczamy sztuki walki oparte w większości technik na walce w pozycji leżącej, czyli na przykład brazylijskie jiu-jitsu, zapasy;
– „uderzeniowe”/”chwytowe”) – ten podział rozdziela systemy oparte na ciosach ręką albo/i nogą (i tutaj możemy zaliczyć na przykład karate, boks tajski, capoeirę) od chwytanych (czyli na przykład brazylijskie jiu-jitsu, judo oraz aikido);
– „light-contact”/”semi-contact”/”full-contact” – ten podział dzieli systemy walki w zależności od ilości zasad oraz ograniczeń, a także systemu treningowego:
– light-contact (lekko kontaktowe) to systemy walk, w których nie stosuje się uderzeń na głowę, krocze itp., Warto wspomnieć, że zazwyczaj zawodnicy noszą ochraniacze, a formuła zapewnia spore bezpieczeństwo walczących (tutaj jest możliwe chociażby karanie za używanie brutalnych ciosów/kopnięć);
– semi-contact (średnio kontaktowe) to systemy walk, w których zawodnicy nie posiadają tak wielu ochraniaczy jak w poprzednim, wyżej wymienionym systemie, a ponadto dopuszczone są tu kopnięcia, uderzenia na głowę, a sam proces treningowy zakłada sparingi i walki;
– full-contact (pełno kontaktowe) to systemy walk, zakładające walkę bez ochraniaczy lub z użyciem ich w minimalnej ilości. Tutaj także mamy małą ilością ograniczeń (wspomnieć możemy, ze chodzi an przykład o zakaz uderzeń w tył głowy czy dźwigni na stawy);
– walka sportowa/samoobrona/systemy wojskowe, czyli tak zwane kombaty – ten podział dzieli systemy walki w zależności od przeznaczenia;
– walka bez broni/walka z bronią.
Jednak podkreślić należy, że podział ten nie zawsze jest ścisły i wiele szkół walki posiada elementy mieszane, a dodatkowo, co istotne, każda szkoła, każdy trener może uczyć na swój sposób.
Dlaczego warto trenować sztuki walki?
Sztuki walki z powodzeniem mogą trenować dzieci, kobiety, jak i mężczyźni w każdym wieku. Nie da się ukryć, że sztuki walki z powodzeniem możemy przełożyć an nasze życie codzienne. I nie chodzi nam zupełnie tylko i wyłącznie na emanowanie siłą (bo jak wiadomo nie to jest istotą treningów), ale o inne aspekty. Otóż trenowanie sztuk walki pomaga zapewnić i zachować spokój ducha, rozładować stres i narastające napięcie, zadbać o samodyscyplinę, zapewnić większe poczucie bezpieczeństwa i podnieść samoocenę trenującego, a także znacznie poprawić nasze zdrowie poprzez dbanie o kondycje fizyczna oraz rozwój osobowościowy.
